Tadeusz Eligiusz Radosław Gutkowski, urodzony 10 lipca 1891 roku w Ropczycach, był wybitną postacią w polskim prawie oraz wojsku. Był doktorem praw, co podkreśla jego głęboką wiedzę i zaangażowanie w dziedzinie prawa.
W trakcie swojej kariery służył jako major dyplomowany intendent Wojska Polskiego, pełniąc kluczową rolę w organizacji i logistyce wojskowej. Niestety, stał się jednym z wielu, którzy padli ofiarą zbrodni katyńskiej. Jego tragiczna śmierć w 1940 roku w ZSRR stanowi smutny rozdział w historii Polski, na zawsze pozostawiając ślad w pamięci narodowej.
Życiorys
Tadeusz Gutkowski urodził się 10 lipca 1891 roku, jako syn Romana oraz Stanisławy. W 1909 roku uzyskał maturę w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, początkowo na Wydziale Filozoficznym, gdzie uczył się od 1909 do 1911 roku, a następnie kontynuował naukę na Wydziale Prawa od 1911 do 1914. Absolutorium uzyskał w 1916 roku.
Po wybuchu I wojny światowej, w 1914 roku, Tadeusz wstąpił do Legionów Polskich. Pełnił funkcję zastępcy Komendanta Oddziału Intendentury Departamentu Wojskowego Sekcji Zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego w roku 1914. 1 listopada 1916 roku został mianowany chorążym kancelaryjnym. Był również współpracownikiem czasopisma „Reluton”, które pełniło rolę organu prasowego dla 4 pułku piechoty.
Na wiosnę 1917 roku służył w krakowskich warsztatach intendentury, a od 3 listopada 1917 roku zajmował stanowisko kierownika zakładów krawieckich i szewskich oraz umundurowania Polskiego Korpusu Posiłkowego.
W dniu 1 listopada 1918 roku, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, zgłosił się do Wojska Polskiego, a formalnie został przyjęty 12 kwietnia 1919 roku. Brał czynny udział w wojnie polsko-ukraińskiej, w tym w obronie Lwowa, a także wojnie polsko-bolszewickiej. 24 maja 1919 roku uzyskał tytuł doktora praw.
Po zakończeniu działań wojennych został awansowany do stopnia majora intendenta ze starszeństwem w dniu 1 czerwca 1919 roku. Ukończył Wyższą Szkołę Intendentury przy Wyższej Szkole Wojennej, otrzymując tytuł oficera dyplomowanego. W latach dwudziestych XX wieku był związany ze Szefostwem Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI w Lwowie, a następnie przeszedł w stan spoczynku. W 1934 roku, jako emerytowany oficer, został zweryfikowany w Korpusie Oficerów Intendentów, przy czym zajął lokatę 18.
W chwili wybuchu II wojny światowej oraz ataku ZSRR na Polskę, Tadeusz został aresztowany przez sowietów w dniach 9/10 grudnia 1939 roku. Przebywał w lwowskim więzieniu Brygidki, gdzie na wiosnę 1940 roku został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko ujęto na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, opublikowanej w 1994 roku, gdzie figurował na liście wywózkowej 55/4-49 z numerem 843. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni, który został otwarty w 2012 roku.
Przypisy
- Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994 r. s. 30. [dostęp 27.10.2014 r.]
- II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego Kraków. Spis absolwentów z lat 1883 – 1939. stankiewicze.com. [dostęp 19.01.2015 r.]
- Dziennik Obwieszczeń Naczelnego Komitetu Narodowego. Sekcya Zachodnia, Kraków 24.08.1914 r., rok I, nr 1, s. 4.
- Rocznik Oficerski 1928 r., s. 784.
- Rocznik Oficerski 1928 r., s. 771.
- Rocznik Oficerski 1924 r., s. 55.
- Rocznik Oficerski 1924 r., s. 1156.
- Rocznik Oficerski 1923 r., s. 98.
- Rocznik Oficerski 1923 r., s. 1272.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934 r., s. 370.
Oceń: Tadeusz Gutkowski