Józef Liwo, urodzony 7 czerwca 1885 roku w Ropczycach, to postać, której życie i działalność miały znaczący wpływ na historię Polski w pierwszej połowie XX wieku. Działał jako adwokat oraz doktor praw, a jego kariery zawodowej nie można oddzielić od kontekstu historycznego, w jakim przyszło mu żyć.
Był uczestnikiem licznych konfliktów zbrojnych, w tym I wojny światowej, wojny polsko-ukraińskiej oraz wojny polsko-bolszewickiej, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy narodowe. Jako poseł na Sejm III kadencji w II RP, reprezentował Stronnictwo Narodowe, przyczyniając się do kształtowania polskiej polityki tamtego okresu. Jego życie zakończyło się tragicznie 10 września 1939 roku w Tuczempach, tuż przed wybuchem II wojny światowej.
Życiorys
W 1906 roku Józef Liwo otrzymał świadectwo maturalne w I Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie. W trakcie nauki w tej instytucji, zajął się działalnością w organizacji samokształceniowej o nazwie „Teka”. Następnie, 1 listopada 1909 roku, podjął decyzję o wstąpieniu do armii austriackiej jako jednoroczny ochotnik. W 1910 roku, po ukończeniu austriackiej szkoły zapasowej oficerów w Igławie, zdał egzamin oficerski.
W ciągu dalszych lat kształcił się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1914 roku uzyskał doktorat z zakresu prawa. W tym samym roku odbył praktykę jako adwokat u dr. Oskara Isenberga w Mielcu. W okresie I wojny światowej Liwo pełnił służbę na froncie wschodnim jako podporucznik w armii austriackiej. Po pewnym czasie przebywał w szpitalu w Tarnowie.
23 września 1915 roku, doszło do jego niewoli rosyjskiej, w której pozostawał aż do 28 października 1918 roku, kiedy to udało mu się uciec. Po tej ucieczce Liwo dotarł do Włoch, a następnie, wraz z grupą żołnierzy, którą sam sformował, wrócił do Polski w tym samym roku.
W lutym 1919 roku ukończył kurs dla referentów sądowych, a w latach 1919–1921 pełnił obowiązki sędziego wojskowego. Ponadto przez pewien czas był dowódcą garnizonu Rzeszów. Został zweryfikowany w stopniu majora rezerwy Wojska Polskiego, a od 1923 roku prowadził kancelarię adwokacką w Rzeszowie, zajmując się obroną w licznych procesach politycznych, szczególnie działaczy narodowych oraz ludowych w pierwszej połowie lat trzydziestych.
W latach dwudziestych był redaktorem tygodnika „Ziemia Rzeszowska”. Aktywnie działał w Związku Ludowo-Narodowym oraz w Stronnictwie Narodowym, a od lipca 1929 do wybuchu II wojny światowej był prezesem Zarządu Okręgowego Stronnictwa Narodowego w Rzeszowie. W tym czasie pełnił także funkcję posła na Sejm III kadencji, gdzie brał udział w pracach komisji prawnej, samorządowej oraz konstytucyjnej, a w latach 1934–1939 był radnym miasta Rzeszowa.
Liwo zaangażował się również w działalność wielu organizacji społecznych, w tym Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwa Przyjaciół Harcerstwa, oraz Kasyna Miejskiego, a także organizacji religijnych, takich jak Związek Katolicko-Społeczny oraz parafialna Liga Katolicka.
W obliczu wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 roku zgłosił się jako ochotnik do służby wojskowej i został przydzielony do Batalionu Wartowniczego w Rzeszowie. Niestety, 10 września zginął w nieznanych okolicznościach we wsi Tuczempy koło Jarosławia, podczas odwrotu polskich wojsk. Jego ciało zostało przewiezione do Rzeszowa i pochowane 14 października 1939 roku na cmentarzu Pobitno.
Rodzina
Józef Liwo pochodził z rodziny, w której silne były więzi rodzinne. Był synem Jana, który pracował jako rolnik, oraz Ewy z rodziny Pałków.
W małżeństwie z Janiną, córką Harasiewiczów, doczekał się potomstwa. Miał dwie córki oraz dwóch synów.
- Maria Biskupowa, która wybrała karierę prawniczą, pełniąc funkcję radcy prawnego,
- Jadwiga Sułocka, która została lekarką,
- Mieczysław, również radca prawny,
- oraz Jan, inżynier i pracownik naukowy.
Przypisy
- a b c d Parlamentarzyści - Pełny opis rekordu [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 06.12.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Stanisław Jarmoliński | Janina Łęgowska | Tadeusz Strowski | Julian Rataj | Józef Rojek (polityk)Oceń: Józef Liwo